تو برای کنکور تنها نیستی ؛ بلکه هزاران نفر دیگه هستند که آرزوی ناب تو رو در سر دارند  از تو پر تلاش تر هستند ؛ همه انرژی و وقتت متمرکز کن بروی هدفت و به کمتر از اون هم قانع نباش

کم کم می بینی که همه چیز درست میشه

“اگه سراسری قبول نشی من پولتو نمیدما”
“همین سال اول باید قبول شی بره”
و بسیاری از این نمونه ها…
این جمله هارو زیاد میشنویم از اطرافیانمون مخصوصا پدر و مادرهای عزیزمون. تو این مقاله سعی دارم راجع به انتظارات و توقعات (یا بعضی اوقات تهدید ها) اطرافیان نزدیکمون صحبت کنم. از اونجایی که طبیعتا اطرافیان برای ما مهم هستند حرف هاشون میتونه روی ما تاثیر بذاره (چه مثبت چه منفی) یادگیری مهارت “تاثیرنپذیرفتن” میتونه خیلی جاها به ما کمک کنه. اطرافیان میتوانند حس اعتماد به نفس ما را به اوج برسانند یا اینکه کلا ما رو از درس خوندن و زندگی کردن ناامید کنند ….

اولین چیزی که میخوام راجع به اش بحث کنم اینه که اصلا مهم نیست این که آیا این افراد حق داند این حرف ها رو بزنند یا خیر. افراد با یه سری طرز تفکرها بزرگ میشوند که جنگیدن با آنها در سال کنکور به ضرر ما تموم میشه. پس بهترین چیز اینه که ما یاد بگیریم چگونه با این حرف ها کنار بیایم و اجازه ندهیم که روی روند تحصیلی ما تاثیر منفی بگذارند. این نکنه رو اضافه کنم که توقعاتی که اطرافیان دارند به جز پدرومادر رو کلا از ذهنمون حذف کنیم چون تنها کسانی هستند که واقعا حق بر گردن ما دارند و به خاطر تلاش هاشون (حتی کم) برای ما، حق این رو دارند که برای نتیجه ی تلاش هاشون تصمیم بگیرند. در مورد سایر اطرافیان در مقاله بعد صحبت میکنم. در این مقاله تنها در مورد والدین صحبت میکنیم.

ما باید به این موضوع واقف باشیم که انسانیم و اینکه انسان، هم قدرت انتخاب داره هم حق انتخاب. حتی خدایی که مارو آفرید هم تو خیلی از موضوع های زندگی دست مارو باز گذاشته و پدرومادر هم باید همین روند رو طی کنند. اجبار برای تحصیل فرزندان نتیجه ای ندارد جز استرس برای آنها و حتی اگر به اجبار به خواسه ی پدر و مادر تن دهند خیلی زود از بی علاقگی به رشته و دانشگاه (یا هر موضوع دیگری) رنج میبرند پس بازنده بچه ها خواهند بود.

حالا وقتی این جمله هارو میشنویم باید چه کار کنیم ؟ ساده هست : خیلی آرام به حرف ها گوش میکنیم و میگیم “باشه سر موقعش بهش فکر میکنم!” و بعدا در خلوت اون حرف هارو بررسی میکنیم که آیا واقعا منطقی هستند یا نه. اصلا مطابق شخصیت من هستند یا نه. سپس دلایل منطقی رد یا تایید حرف هایشان را برای آنها تشریح میکنیم.

در مورد تهدیدها و مقایسه های پدر و مادر چه کنیم !؟ “ببین فلانی چقد میخونه” ، “با این وضع درس خوندنت هیچی نمیشی!!!!” ، “اگه آزاد قبول شی نه من نه تو”

کاملا درکتون میکنم! آدم بعد از شنیدن این حرف ها فوق العاده ناراحت میشه یا شاید حتی قلبش بشکنه یا اینکه هدف درس خوندنشو بذاره خوشحالی پدر و مادر که اصلا خوب نیست. خوشحالی پدرومادر یه بخشی از اهداف ما هستند و ما در واقع داریم برای خوشبختی خودمون درس میخونیم. بیاین خودمون رو چند لحظه بذاریم جای پدرومادرمون. میبینیم که اونها برای دلسوزی و انگیزه دادن این حرف هارو میزنند و واقعا همچین احساسی نسبت به ما ندارند. فقط روش کلامشون اشتباه هست. ما اگر آزاد قبول شیم هم اونها پولش رو میدن. اگر کنکور قبول نشیم هم باز فرزند پدرومادرمون هستیم و همونقدر مارو دوست دارند که در گذشته داشتند. پس ما ناراحت نمیشویم و به راه خود ادامه میدهیم و از درون میدونیم که داریم تلاشمون رو در حد خودمون انجام میدیم و بیشتر از این دیگه نمیشه، پس ما وظیفمون رو داریم انجام میدیم و دیگه هیچی مهم نیست حتی اینکه بقیه فکر کنند ما هیچ کاری نمیکنیم. (ولی تو رویا هم فرو نروید و همیشه خودتون، خودتون رو ارزیابی کنید)

و در مورد انتظارات خیلی بزرگتر پدرومادر مثل اینکه ما کلا یه رشته خاص بخونیم یا حتما باید تا دکتری درس بخونیم و… در یک مقاله جدا صحبت میکنم چون هم بحث مفصلی هست و هم احساس میکنم تعداد این افراد خیلی زیاد نیست.

در آخر اینکه ما هیچ کس نیستیم جز خودمون. ما برآورنده ی آرزوهای بقیه نیستیم. ما دستگاه خوشحال کننده اطرافیان هم نیستیم. ما خودمون هستیم و خودمون. با یه سری ویژگی های خاص که احتمالا بقیه ازش آگاه نیستند. پس اگه تصمیمی میگیریم مسئولیت کاملش رو میپذیریم، از بقیه توقع کمک نخواهیم داشت و تمام سود و زیان تصمیماتمون رو هم قبول میکنیم.

همه میدانیم که این توقعات میتوانند روی درس خواندن ما تاثیر بگذارند. ما را با انگیزه تر کنند یا اینکه به دلیل استرس، بازده دوران تحصیلی آزمون سراسری ما کاهش پیدا کند. در این مقاله میخوام راجع به توقعات اطرافیان صحبت کنم. یعنی فامیل های درجه ۲ به بعد و آشنایان (در و همسایه!). دلیل تفکیک این دو مقاله این بود که پدرومادر به گردن ما حق دارند پس برخورد ما با توقعات ایشان نسبت به بقیه باید فرق کند. حالا میخوایم راجع به توقعات بقیه صحبت کنیم.

خیلی از ما تو مدارس خوبی درس میخونیم، نمره های بالا داریم و به طور خلاصه همه فکر میکنند ما درسخونیم و تو کنکور باید نتیجه خوبی بگیریم. این “باید” رو همون اطرافیان تعیین میکنند. خیلی ها هم وضعیت خوبی ندارند و همون اطرافیان فکر میکنند این ها حتی قبول هم نمیشن چه برسه دانشگاه دولتی و رشته های پر طرفدار. من میخوام تو این مقاله این تصورات رو پاک کنم. چه اونهایی که توقعات بالایی ازشون هست استرس نگیرند چه اونهایی که همه و خودشون فکر میکنند موفق نمیشن، ناامیدیشون رو بندازن دور.

تو بعضی مهمونی ها یک دفعه یکی وسط جمع میگه : “خب فلانی ایشالا برق شریف دیگه” ، “پزشکی دانشگاه تهران قبول شدی ما رو فراموش نکنیا” ، ” خانوم وکیل بعدا تو کارای حقوقیمون کمکون کنیا ” . این افراد حتی نمیدونن یه روز ده ساعت درس خوندن یعنی چی! ولی شما فقط با یه لبخند جواب بدید و بگید “ایشالا هر چی حقه همون بشه”

در مواقعی هم که تنها هستین و این افکار به سراغ شما میاد که حالا جواب فلانی و چی بدم و … چند لحظه درس رو بذارین کنار و به این جملات که میگم فکر کنید. ما نسبت به بقیه یه سری آدم متفاوت هستم با ویژگی های متفاوت و سرنوشت متفاوت پس دلیلی نداره در قبال انتظارات بقیه مسئول باشیم. اطرافیان یک پیش زمینه در مورد ما دارند و طبق اون قضاوت میکنند! حق خاصی هم به گردن ما ندارن که ما برآورده کردن آرزوهاشون رو تو برنامه کاریمون قرار بدیم. ولی از طرفی هم بهتره که برخورد خوبی داشته باشیم. در دوران آزمون سراسری تمام تلاشمون رو بکنیم و بعد از آزمون با اطرافیان بحث کنیم در مورد این موضوعات. توقعاتشون رو به عنوان یک پیشنهاد بشنویم و نظرات خودمون رو باهاشون در میون بذاریم.

این رو هم فراموش نکنیم که اگر تلاش بکنیم و به نتیجه برسیم همه خوشحالند، اگر تلاش بکنیم و به نتیجه نرسیم کسی از ما نا امید نمیشه فقط دلش میسوزه. ولی اگر تلاش نکنیم و به نتیجه نرسیم همه ناراحتند و در آخر اگر تلاش نکنیم ولی به نتیجه برسیم همه میگن وای بر سر فلانی اگه یه خورده بیشتر خونده بود خیلی بهتر میشد!

این رو گفتم تا به این نتیجه برسم که فارغ از انتظارات بقیه اون چیزی که واسشون مهمه تلاش ما هست و اگه تلاش بکنیم چه موفق بشویم و چه نشویم کسی ناراضی نیست و با العکس.

خیلی با آرامش درستون رو بخونید و بدونید که تنها چیزی که امسال به شما دادند زمان هست و از اون به نحو احسن استفاده کنید. این افکار رو موکول کنید به بعد از آزمونتون و تمام تمرکزتون فقط روی امورات درسیتون باشه.

بالاخره هر جوری هم بخوای حساب کنی دیگران حرف خودشون میزنن و جو میدن که مثلا پسر یا دختر فلانی چی شده و کجا رفت و .... ولی موفقیت تنها یک تایید درونی از طرف خودت هست

 پس هوشیار باش

برنامه ریزی یکی برای همه ، همه برای یکی خیلی مسخره هست و این روزها از شبکه های مختلف سیما تبلیغ میشه ؛ برای موفقیت هر کس برنامه شخصی خودش نیاز داره و این چیزی نیست که بشه به همه کنکوری ها یک برنامه مشترک داد و از همه توقع بهترین ها داشت

مراقب باش و همه تلاشت کن تا اتفاقات خوبی برات بیفته

www.alirezael.ir

رفع ابهام و سوالات و حل مشکلات شما در زمینه انگیزشی و فنون مطالعاتی و یادگیری و تهیه منابع (بدون تبلیغات)

برای دعوت از علیرضا افشار به عنوان کولاک ترین مشاور برنامه ریز در مدارس با این شماره تماس بگیرین 09358960503

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: